Cave me, Domine, ab amico, ab inimico vero me ipse cavebo.

„Był sobie kiedyś chłopiec. Kiedy chłopiec miał sześć lat, ojciec dał mu sokoła do polowań. 

„Sokoły to drapieżniki, zabijają inne ptaki”.

Sokół nie lubił chłopca, chłopiec nie lubił sokoła. Jego ostry dziób przyprawiał go o niepokój, a jasne oczy wciąż go obserwowały. Gdy tylko chłopiec się doń zbliżał, ptak atakował go dziobem i pazurami. Przez wiele tygodni jego nadgarstki i ręce wciąż krwawiły. Oswojenie go było prawie niemożliwe. Ale chłopiec próbował, bo chciał zadowolić ojca. Przebywał z sokołem cały czas, wciąż do niego mówiąc albo nawet grając muzykę.

Powinien trzymać go w ciemności, ale siadał tam, gdzie ptak mógł go widzieć, dotykał go i głaskał po skrzydłach, żeby zdobyć jego zaufanie. Karmił go z reki, ale z początku ptak nie chciał jeść. Później jadł tak łapczywie, że kaleczył mu dziobem dłonie. Ale chłopiec był zadowolony, bo zrobili postępy. Chodziło mu o to, żeby ptak dobrze go poznał, nawet jeśli ranił go do krwi. Chłopiec zaczął dostrzegać, że sokół jest piękny, że jego smukłe skrzydła są stworzone do szybkiego lotu, że jest silny i szybki, dziki i łagodny.

Gdy nauczył się krążyć i wracać na jego nadgarstek, chłopiec omal nie krzyczał z radości. Czasami ptak wskakiwał mu na ramię i wsadzał dziób w jego włosy. Chłopiec wiedział, ze nie jest tylko oswojony, ale i doskonale wytrenowany, poszedł do ojca i pokazał mu, czego dokonał. Spodziewał się pochwały, ale ojciec wziął ptaka, teraz oswojonego i ufnego, i skręcił mu kark.

„Mówiłem ci, że masz uczynić go posłusznym A ty nauczyłeś go kochać. Sokoły nie mają być kochanymi, domowymi pupilami. Są dzikie, gwałtowne i okrutne. Ten ptak nie został wytresowany, tylko złamany”.  Chłopiec nigdy nie zapomniał tego, czego się nauczył: że kochać to niszczyć i że być kochanym to znaczy zostać zniszczonym.”

„Tak i ja wielu gram w jednej osobie, I w każdym źle mi.”

Z jednej strony Jace to waleczny, arogancki i odważny Nocny Łowca. Obecnie liczy sobie 17 lat, w ciągu których nie próżnował jeśli chodzi o szlifowanie umiejętności typowych dla Clave.
  Jego hobby to złośliwe wystawianie cierpliwości innych ludzi na ciężką próbę; potrafi być bardzo irytujący, gdy się odrobinę postara. Jest tym typem osoby, która samą swoją otoczką potrafi wyprowadzić z równowagi najwierniejszych weteranów opanowania. 

Celowość tego świadomego zrażania do siebie ludzkości, jak dotąd nie została pojęta przez nikogo poza samym Jacem. Ponad to, paradoksalnie do stopnia zaawansowania wzbudzania szeroko pojętej frustracji, blondyn zdaje się wyjątkowo magnetycznie oddziaływać na płeć piękną.
 Chłopak bardzo ostentacyjnie szczyci się swoją przynależnością do tego niezwykłego grona jakim są Nefilim. Można spokojnie dodać, że w wyrażaniu samozachwytu nie ma sobie równych - jego samouwielbienie jest zresztą do pewnego stopnia wybaczalne; żaden Nocny Łowca młodego pokolenia nie zgładził takiej niebotycznej ilości demonów, co on.
Jak każdy bez wyjątku posiada swoją historię. Nie dzieli się jej szczegółami zbyt chętnie nawet z najbliższymi osobami, co za tym idzie, jeśli jest to w ogóle możliwe, nieznajomym wyjątkowo ciężko przebić się przez niewidzialny mur, jaki latami powstawał dookoła jasnowłosego młodzieńca. 

...Z drugiej strony, którą zwykł brutalnie tłumić nawet przed samym sobą, jest zagubiony w chaosie emocji, które nieustępliwie kotłują w jego wnętrzu, z reguły jedyne ujście odnajdując w pełnych poświęcenia walkach jakim oddaje się Nocny Łowca. 

„Lecz jesteśmy ludźmi; 

z natury słabi, upadamy nieraz;

Niewielka liczba aniołów na ziemi.”